همه‌ی ما بعد از یک شب خواب ناکافی یا بی‌کیفیت در طول روز کسلیم و ممکنه مثل همیشه کارایی درستی نداشته باشیم این مشکلیه که افراد دارای اتیسم هر روز باهاش مواجهه اند.
تقریبا 80 درصد از کودکان اتیسم در به خواب رفتن مشکل دارن یا مدت زمان خوابشون خیلی کم و به هم ریخته است که باعث میشه هم برای فرد و هم برای مراقب مشکلات جدی‌ای ایجاد بشه.
کم خوابیدن در کودکان دارای اتیسم چه پیامد‌هایی داره؟
انتظار میره که بچه‌های قبل از دبستان 11-13 ساعت
بچه‌های مدرسه رو 10_11 ساعت
نوجوون‌ها 8_11 ساعت
و بزرگسالان 7_9 ساعت در طول شبانه روز بخوابند.
کودکان دارای اتیسم از 30 ماهگی تا 11 سالگی هر روز 17_43 دقیقه کمتر نسبت به هم‌سن و سالانشون میخوابند که منجر به مشکلات رفتاری و یادگیری در طول روز میشه. یکی از مراحل خواب، فاز REM هست که توی این فاز تجربیات و خاطرات روزانه ثبت میشه و توی تثبیت یادگیری نقش داره؛ طبق تحقیقات انجام شده این فاز در بچه‌های اتیسم کوتاه‌تر از بچه‌های طبیعیه که همین تفاوت، میتونه توی یادگیری تاثیر زیادی داشته باشه.
آیا با افزایش سن مشکلات خواب کودکان اتیسم از بین میره؟
طبق شواهد بین افزایش سن و بهبود کیفیت خواب رابطه‌ی مستقيمی وجود نداره و یک فرد بزرگسال اتیسم ممکنه حتی مشکلات بیشتری رو هم در این زمینه داشته باشه.
چرا بچه‌های اتیسم مشکلات خواب رو تجربه می‌کنند؟
علت اصلی این مشکل مشخص نیست و محققان فقط یک سری حدس و گمان دارند مثل:
جهش‌های ژنتیکی
بیش‌حسی :
مشکلات حسی میتونه منجر به بروز اختلالات خواب بشه پس مهمه که توسط یک کاردرمانگر ارزیابی صورت بگیره. در بیش‌حسی ممکنه که کودک به علت عدم توانایی در بلاک‌کردن سر و صدا‌‌‌‌‌‌های محیطی نتونه بخوابه در نتیجه محیط خواب کودک باید ساکت باشه و هرگونه نویز محیطی حذف بشه.
کمبود هورمون ملاتونین (هورمون خواب)
طبق تحقیقات انجام شده سطح هورمون ملاتونین توی روز افزایش و شب‌ها کاهش پیدا میکنه درست برعکس روندی که افراد عادی تجربه می‌کنند. درصورت تشخیص پزشک تجویز دوز‌های پایینی از ملاتونین ممکنه باعث بهبود این مشکل بشه
مشکلات جسمی یا ذهنی :
رفلاکس اسید معده، آپنه خواب، تشنج، بیش فعالی و اضطراب و استرس میتونه منجر به مشکلات خواب بشه.
سوالی که مادران کودک اتیسم زیاد میپرسن اینه که :چطوری میتونم بچه‌ام رو بخوابونم؟
برای پاسخ به این سوال در ابتدا باید بدونیم که یک روتین خواب باید ایجاد بشه یعنی برای نشون دادن نزدیک شدن زمان خواب از یک سری نشانه‌ها استفاده میکنیم مثل : پوشیدن لباس‌خواب، مسواک زدن، کتاب خواندن استفاده از نشانه‌های شنیداری مثل تنظیم آلارم یا دیداری مثل خاموش کردن تلوزیون و تمام وسایل برقی و رفتن به سمت دستشویی
این روتین باید نیم ساعت قبل از به تخت‌خواب رفتن شروع بشه و حتی در آخر هفته‌ها یا تعطیلات باید رعایت بشه.
همچنین برای متعادل کردن محرک‌های حسی، اتاق خواب رو تا جایی که ممکنه سرد، تاریک و ساکت میکنیم .
بعضی از بچه‌ها با یک حمام گرم و خوردن خوراکی قبل از خواب نتیجه‌ی بهتری رو نشون میدن .
بافت ملحفه‌ها، بالشت و رو‌‌تختی باید نرم باشه همچنین استفاده از بالشت‌های سایز بزرگ، یا عروسک‌های نرم و پتو‌های سنگین چون حس کودک رو درگیر می‌کنند گزینه‌ی مناسبی اند.
از اسانس‌های آرام‌بخشی مثل وانیل، اسطوخودوس و بابونه توی محیط استفاده کنید.
نکته‌ای که ممکنه بعضی از خانواده‌ها بهش توجه نکنند اینه که کودک باید بتونه به تنهایی توی اتاقش بخوابه
اگه که در برابر تنها خوابیدن مقاومت میکنه باید هر شب مقدار کمی از تختش فاصله بگیرید و زمانی که خوابش برد از اتاق خارج بشید. ایجاد این عادت ممکنه خیلی کند پیش بره.
کوچک ترین تغییر توی روتین کودک ممکنه تاثیرات بزرگی توی روند خوابش بذاره مثل مصرف یه غذای خاص یا غذاخوردن توی یک زمان خاص، لازمه که تعداد دفعاتی که کودک بعد از این تغییر بیدار میشه و مدت زمان بیداری ثبت بشه
بهتره مواد خوراکی‌ای که ویتامین B6، کلسیم و منیزیم دارند جایگزین خوراکی‌های دارای شکر و کافئین بشن.
همچنین میتونید فعالیت‌های بدنی و ورزش رو قبل از خواب امتحان بکنید.
ماساژ دادن قبل از خواب با درگیر‌کردن حس‌های کودک میتونه به بهبود کیفیت خوابش کمک بکنه.
امیدوارم این مطلب کمک کننده بوده باشه خوشحال میشم که به نظرات و سوالاتتون رو بخونم و پاسخ بدم.